Kuopio en Rovaniemi
Door: Charlotte
13 December 2013 | Finland, Rovaniemi
Hello again,
Na de afgelopen 5 dagen in Kuopio en Rovaniemi doorgebracht te hebben, ben ik nu onderweg met een 8 uur durende treinreis naar Tampere in het zuiden. Kuopio en Rovaniemi waren absoluut een prachtig ‘winter wonderland’, overal waar je kijkt is sneeuw en ijs. Alle rivieren en meren zijn bevroren (je kan er zelfs met sneeuwscooters op rijden) en de wegen zijn spekglad. Gelukkig ben ik niet uitgegleden, maar ik heb wel meerdere keren tot mijn knieën in de sneeuw gestaan of net niet weggegleden. Flinke spierpijn dus ;). En heel blij dat ik mijn lelijke lompe wandelschoenen mee heb.
Maandag kwam ik eind van de middag aan in Kuopio. Kuopio is een stad in het merengebied van Finland, wat ’s zomers heel mooi schijnt te zijn. Het was alleen zo ontzettend koud toen ik aankwam en ik kon het hostel in eerste instantie niet vinden. Het lag net iets buiten de stad en er reden uiteraard geen bussen heen, maar na 45 minuten wandelen (wat was ik blij met mijn backpack en dat hij niet zo zwaar is!) en kou lijden had ik het uiteindelijk wel gevonden. Kennelijk had de eigenaresse van het hostel haast want ze duwde me de sleutel in handen, verweet me dat ik te laat was (zet dan ook een fatsoenlijke route op je website..) en rende weg. Ze kwam uiteindelijk nog wel terug om me de code van de voordeur te geven. Moet je voorstellen, als ze daar niet meer aan had gedacht had ik mezelf dus buitengesloten.. Ik vond het een beetje raar en behoorlijk ongastvrij allemaal, ik heb haar (of ander personeel) verder ook niet meer gezien dus ik heb maar een mailtje gestuurd met waar ik de sleutel heb achtergelaten.
Mijn eerste uitstapje in Kuopio was die avond naar de supermarkt en weer terug. Supermarkten in Finland zijn heel goed, een stuk beter dan in Denemarken en eigenlijk ook wel dan Nederlandse. Uiteraard verkopen ze veel grote hompen vlees, aardappels en droge brokken brood maar eigenlijk kan je er alles vinden en de prijzen zijn vergelijkbaar met Nederland. Het was -23 buiten, en langer dan een kwartier buiten zijn deed gewoon pijn aan alles dat niet bedekt was door dikke lagen kleding. Na het eten ben ik nog eventjes het hostel uitgeweest omdat het vrij helder weer was en ik stiekem hoopte op het Noorderlicht, maar helaas was het vooral heel koud en donker.
Ik had één dag in Kuopio en heb daar optimaal gebruik van gemaakt. ’s Ochtends ben ik langs het bevroren meer naar de stad gelopen en een paar mooie winterplaatjes geschoten. Kuopio is een heel schattig stadje, maar ook wel een beetje vergane glorie met slechts een paar hoge nieuwbouw gebouwen. Mijn eerste stop was de kerk. Alle kerken zijn hier van binnen heel somber en veel hout, dus niet veel te zien, maar ze zijn ook lekker warm dus een ideale plek om even op te warmen. Vervolgens ben ik doorgelopen naar de markthal. Finse steden zijn vaak rondom een markthal opgebouwd en dit is dé plek waar alles gebeurd en waar je veel Finse lekkernijen kan krijgen. Ik ben gaan zitten met een ‘pulla’ en een koffie (welke je zelf mag inschenken vanuit een kan en meestal zwart gedronken wordt) om daarna de tocht voort te zetten naar de uitzichttoren. Deze ligt op 30 minuutjes lopen van de stad en zou een heel mooi uitzicht geven over het merendistrict.. Niet dus! Er hing een vrij dichte mist waardoor het uitzicht heel minimaal was, heel erg jammer! Op de terugweg begon het ook nog eens enorm te sneeuwen dus zodra ik weer in de stad was ben ik weer ergens gaan zitten om koffie te drinken. Gelukkig is koffie hier heel goedkoop, haha, een goede kop is rond de 1.80! Aan het einde van de middag heb ik de bus genomen naar Rauhalahti. Zoals ik al eerder vertelde is de sauna cultuur in Finland heel groot. De Rauhalahti spa heeft de grootste traditionele rooksaune ter wereld en deze is alleen op dinsdagen open, gecombineerd met traditioneel eten en accordeonmuziek.
Toen ik me aan het omkleden was (als een sauna mixed-sex is en je je mede gebruikers niet kent, is het gebruikelijk om badkleding of een handdoek te dragen) zag ik al mensen in een wak in het meer springen. Ik had besloten dat ik dat NO WAY zou doen, maar toen ik eenmaal in de sauna zat en een vrouw vroeg of ik mee ging, wilde ik ook geen nee zeggen.. Eerst loop je over een besneeuwde steiger heen, zodat je voeten alvast kunnen wennen aan de kou. Daarna dompel je je in het water, wat zo ontzettend koud was.. Je blijft er een minuutje in en dan ga je weer de sauna in. Behalve het wakzwemmen heb ik me ook nog traditioneel in de sneeuw gerold om af te koelen. De rooksauna was heel lekker, het ruikt lekker naar gerookt hout en het is zo lekker warm (80-100 graden). In een Finse sauna is het doodnormaal om gesprekken over het leven (of over alledaagse onzin) te houden, een biertje te drinken, zakelijke contacten te onderhouden, of zoals vroeger gedaan werd, te bevallen. Na de sauna was er een traditioneel Fins diner, waar ik aangeschoven ben bij de Kuopio brandweer die op personeelsuitje was. Zij waren hartstikke gezellig en hebben me nog meer over Finland, wilde dieren, ijsvissen en de saunatradities verteld. Heel interessant, ze hebben ook nog van alles een tekening gemaakt met de uitnodiging om op bezoek bij de brandweer te komen. ’s Avonds hebben ze me bij mijn hostel afgezet, maar niet nadat we even langs de kazerne waren gereden.
De volgende dag vroeg moest ik de trein nemen naar Rovaniemi (noord Finland), wat zo’n 6 uur duurde. Ik had bijna nog de trein gemist, omdat ik dacht dat hij om kwart over tien ging, maar gelukkig realiseerde ik het me net op tijd en met een sprintje zat ik in het super oude wagonnetje. Er was geen wifi, geen wc en geen stopcontacten, wat ik maar als een teken beschouwde dat ik mijn studieboeken er eens bij moest pakken. Eindelijk een beetje productief geweest dus! De treinreis was heel mooi en bijzonder, in eerste instantie verandert het landschap niet veel, maar toen de zon eenmaal aan het ondergaan was resulteerde dat in zo’n mooi landschap. Heel erg gaaf, de uitgestrekte vlaktes met alleen maar sneeuw en ijs en dan een rode zon en wolken erboven. Eenmaal in Rovaniemi bleek dat mijn hotel wederom buiten het centrum lag en er wederom geen bus ging, dus heb ik maar een taxi genomen. Ik had namelijk geen zin om bij -15 weer te verdwalen en er lag zo veel sneeuw dat ik het niet echt zag zitten om zover te lopen met backpack. Ik sliep in een sporthotel, wat betekende dat de sportfaciliteiten fantastisch waren en ik had mijn eigen kamer met eigen badkamer. Zo fijn! ’s Avonds ben ik naar de stad gelopen om een hapje te eten (rendier burrito!) en ben ik met een zwitsers meisje naar een plek gegaan waar je het noorderlicht zou kunnen spotten. Het was echter nog vroeg op de avond en ik had al gezien dat de voorspelling niet zo goed was, dus na een uur zijn we terug naar het hotel gegaan. Zij was hier al een paar dagen en had nog geen Noorderlicht gezien, so far.
Mijn dag in Rovaniemi was wederom heel druk. Ik zat te twijfelen of ik een fancy excursie wilde doen, maar besefte me al snel dat huskys en sneeuwscooters niet aan mij besteed zijn en aangezien ik alleen ’s avonds tijd had en het weerbericht heel slecht was, besloot ik me de 140 euro te besparen en lekker zelf op pad te gaan. Mijn eerste stop was Santa Claus village, op de Arctische grens. Dit is de meest commerciële troep waar ik ooit geweest ben, maar ik ben nu wel in kerststemming. Er waren daar enorme kerstbomen en sneeuwpoppen, outlets waar je nog je laatste kerstinkopen kon doen en natuurlijk de lijn waar je de Arctische grens over steekt én je bij de kerstman op bezoek kan. Jong van geest wilde ik natuurlijk bij de kerstman op schoot. Helaas mocht je hier zelf geen foto’s van maken, je kon ze wel kopen voor 25 euro (je raadt het al, dit heb ik niet gedaan). Een vrouw verkleed als kerstelf kwam vertellen dat de kerstman klaar was voor mijn bezoek, waarna ik naar binnen mocht lopen, hij vroeg waar ik vandaan kwam, hij me in het Nederlands fijne kerst wenste, er werd een foto gemaakt en in 2 minuten stond ik weer buiten. Daarna ben ik naar Santa’s postkantoor gegaan, waar de brieven die kinderen naar de kerstman sturen worden bewaard. Hier lagen duizenden brieven die kinderen afgelopen jaar gestuurd hebben. Heel geinig en cute. Je kon zelf ook kaartjes sturen voor kerst, uiteraard kon ik me weer eens alleen de adressen van mijn ouders herinneren, dus pap, mam, jullie krijgen een kerstkaart met een échte Arctische postzegel en een échte Arctische stempel. Wauw. Excuses voor de niet zo diepe tekst, ik was mijn handschoenen vergeten en mijn handen waren zo koud dat ik nauwelijks kon schrijven. Het hele bezoek aan Santa claus village was gewoon niet echt de moeite waard, maar ik kan nu wel zeggen dat ik de arctic circle heb overgestoken ;).
Vervolgens heb ik me af laten zetten bij het Arktikum, een heel goed, interactief museum over Lapland en de poolcirkel. Het liet oa de gevolgen van de opwarming van de aarde zien, maar niet op een geitewollensokken manier, maar gewoon interessant. Ook kon je hier naar het noorderlicht op film kijken, was er een tentoonstelling over de Sami en tentoonstelling over de Arctische volkeren (ik begin me opeens af te vragen of arctisch wel een woord is?). Ik vond het heel interessant en ik heb veel geleerd wat ik nog niet wist. Mijn laatste stop van de dag was bij de meest noordelijke mc donalds ter wereld, wat ik natuurlijk niet kon overslaan. Nadat ik gegeten had, was ik in de volle overtuiging dat het rond 7 uur ’s avonds was en ben ik teruggegaan naar het hotel. Nu bleek maar weer wat 2.5 uur zonlicht per dag met je ritme doet.. Het bleek pas 5 uur te zijn en ik was dood, dood moe. Ik heb nog geprobeerd een paar baantjes te zwemmen, maar ben uiteindelijk mijn tas maar gaan inpakken en heb nog wat ondergoed en sokken gewassen.
Toevallig kreeg ik rond 8 uur een melding op facebook dat het perfecte noorderlicht omstandigheden waren. Het magnetisch veld was hoog en dus besloot ik om me warm aan te kleden en naar buiten te gaan. Het sneeuwde keihard en met behulp van een kaartje ben ik op zoek gegaan naar het uitzicht punt op de berg vlakbij het hotel. Op sommige punten stond ik tot mijn knieën in de sneeuw, maar ik was zo vastberaden om het noorderlicht te zien dat het me niks uitmaakte. Normaal ben ik nogal een schijterd in het donker, maar zelfde verhaal, ik moest en zou dat noorderlicht zien. Uiteindelijk ben ik drie keer verkeerd gelopen (een keer kwam ik zelfs gewoon weer langs het hotel..) maar na een uurtje had ik de top van de berg bereikt en was ik helemaal klaar om het noorderlicht te zien. Één puntje om van te leren: voortaan niet alleen de magnetische waarde checken, maar ook buienradar. Er hing zo’n dichte mist en het sneeuwde zo hard dat je nauwelijks een paar meter vooruit kon kijken. IJskoud, doorweekt van de sneeuw en hartstikke moe ben ik dus maar weer terug gegaan.
Nu zit ik, zoals eerder vermeld, in de trein weg van Lapland. Er komt een grote magnetische storm aan en de kans om vannacht het noorderlicht in Rovaniemi te zien is groot. Of ik heel hard baal? Ja, eigenlijk wel. Ik had er gezien de voorspellingen geen rekening meegehouden dat ik het noorderlicht zou zien, maar het stiekem wel gehoopt natuurlijk. Verder heb ik alle winterse omstandigheden meegemaakt, extreme kou, extreem veel sneeuw en extreem veel daglicht. Het zuiden van Finland is weer wat ‘normaler’, daar ga ik nu een klein weekje heen.
Liefs,
Ps. De meest gestelde vraag ging over hoe duur alcohol is. Voor een biertje (0.4L) betaal je gemiddeld zo’n 6 euro (voor zover ik de kaarten heb gezien). Dit is natuurlijk voor Nederlandse begrippen erg duur, maar wel weer vergelijkbaar met Denemarken. Andere boodschappen zijn gelukkig een stuk goedkoper dan in Denemarken.
Na de afgelopen 5 dagen in Kuopio en Rovaniemi doorgebracht te hebben, ben ik nu onderweg met een 8 uur durende treinreis naar Tampere in het zuiden. Kuopio en Rovaniemi waren absoluut een prachtig ‘winter wonderland’, overal waar je kijkt is sneeuw en ijs. Alle rivieren en meren zijn bevroren (je kan er zelfs met sneeuwscooters op rijden) en de wegen zijn spekglad. Gelukkig ben ik niet uitgegleden, maar ik heb wel meerdere keren tot mijn knieën in de sneeuw gestaan of net niet weggegleden. Flinke spierpijn dus ;). En heel blij dat ik mijn lelijke lompe wandelschoenen mee heb.
Maandag kwam ik eind van de middag aan in Kuopio. Kuopio is een stad in het merengebied van Finland, wat ’s zomers heel mooi schijnt te zijn. Het was alleen zo ontzettend koud toen ik aankwam en ik kon het hostel in eerste instantie niet vinden. Het lag net iets buiten de stad en er reden uiteraard geen bussen heen, maar na 45 minuten wandelen (wat was ik blij met mijn backpack en dat hij niet zo zwaar is!) en kou lijden had ik het uiteindelijk wel gevonden. Kennelijk had de eigenaresse van het hostel haast want ze duwde me de sleutel in handen, verweet me dat ik te laat was (zet dan ook een fatsoenlijke route op je website..) en rende weg. Ze kwam uiteindelijk nog wel terug om me de code van de voordeur te geven. Moet je voorstellen, als ze daar niet meer aan had gedacht had ik mezelf dus buitengesloten.. Ik vond het een beetje raar en behoorlijk ongastvrij allemaal, ik heb haar (of ander personeel) verder ook niet meer gezien dus ik heb maar een mailtje gestuurd met waar ik de sleutel heb achtergelaten.
Mijn eerste uitstapje in Kuopio was die avond naar de supermarkt en weer terug. Supermarkten in Finland zijn heel goed, een stuk beter dan in Denemarken en eigenlijk ook wel dan Nederlandse. Uiteraard verkopen ze veel grote hompen vlees, aardappels en droge brokken brood maar eigenlijk kan je er alles vinden en de prijzen zijn vergelijkbaar met Nederland. Het was -23 buiten, en langer dan een kwartier buiten zijn deed gewoon pijn aan alles dat niet bedekt was door dikke lagen kleding. Na het eten ben ik nog eventjes het hostel uitgeweest omdat het vrij helder weer was en ik stiekem hoopte op het Noorderlicht, maar helaas was het vooral heel koud en donker.
Ik had één dag in Kuopio en heb daar optimaal gebruik van gemaakt. ’s Ochtends ben ik langs het bevroren meer naar de stad gelopen en een paar mooie winterplaatjes geschoten. Kuopio is een heel schattig stadje, maar ook wel een beetje vergane glorie met slechts een paar hoge nieuwbouw gebouwen. Mijn eerste stop was de kerk. Alle kerken zijn hier van binnen heel somber en veel hout, dus niet veel te zien, maar ze zijn ook lekker warm dus een ideale plek om even op te warmen. Vervolgens ben ik doorgelopen naar de markthal. Finse steden zijn vaak rondom een markthal opgebouwd en dit is dé plek waar alles gebeurd en waar je veel Finse lekkernijen kan krijgen. Ik ben gaan zitten met een ‘pulla’ en een koffie (welke je zelf mag inschenken vanuit een kan en meestal zwart gedronken wordt) om daarna de tocht voort te zetten naar de uitzichttoren. Deze ligt op 30 minuutjes lopen van de stad en zou een heel mooi uitzicht geven over het merendistrict.. Niet dus! Er hing een vrij dichte mist waardoor het uitzicht heel minimaal was, heel erg jammer! Op de terugweg begon het ook nog eens enorm te sneeuwen dus zodra ik weer in de stad was ben ik weer ergens gaan zitten om koffie te drinken. Gelukkig is koffie hier heel goedkoop, haha, een goede kop is rond de 1.80! Aan het einde van de middag heb ik de bus genomen naar Rauhalahti. Zoals ik al eerder vertelde is de sauna cultuur in Finland heel groot. De Rauhalahti spa heeft de grootste traditionele rooksaune ter wereld en deze is alleen op dinsdagen open, gecombineerd met traditioneel eten en accordeonmuziek.
Toen ik me aan het omkleden was (als een sauna mixed-sex is en je je mede gebruikers niet kent, is het gebruikelijk om badkleding of een handdoek te dragen) zag ik al mensen in een wak in het meer springen. Ik had besloten dat ik dat NO WAY zou doen, maar toen ik eenmaal in de sauna zat en een vrouw vroeg of ik mee ging, wilde ik ook geen nee zeggen.. Eerst loop je over een besneeuwde steiger heen, zodat je voeten alvast kunnen wennen aan de kou. Daarna dompel je je in het water, wat zo ontzettend koud was.. Je blijft er een minuutje in en dan ga je weer de sauna in. Behalve het wakzwemmen heb ik me ook nog traditioneel in de sneeuw gerold om af te koelen. De rooksauna was heel lekker, het ruikt lekker naar gerookt hout en het is zo lekker warm (80-100 graden). In een Finse sauna is het doodnormaal om gesprekken over het leven (of over alledaagse onzin) te houden, een biertje te drinken, zakelijke contacten te onderhouden, of zoals vroeger gedaan werd, te bevallen. Na de sauna was er een traditioneel Fins diner, waar ik aangeschoven ben bij de Kuopio brandweer die op personeelsuitje was. Zij waren hartstikke gezellig en hebben me nog meer over Finland, wilde dieren, ijsvissen en de saunatradities verteld. Heel interessant, ze hebben ook nog van alles een tekening gemaakt met de uitnodiging om op bezoek bij de brandweer te komen. ’s Avonds hebben ze me bij mijn hostel afgezet, maar niet nadat we even langs de kazerne waren gereden.
De volgende dag vroeg moest ik de trein nemen naar Rovaniemi (noord Finland), wat zo’n 6 uur duurde. Ik had bijna nog de trein gemist, omdat ik dacht dat hij om kwart over tien ging, maar gelukkig realiseerde ik het me net op tijd en met een sprintje zat ik in het super oude wagonnetje. Er was geen wifi, geen wc en geen stopcontacten, wat ik maar als een teken beschouwde dat ik mijn studieboeken er eens bij moest pakken. Eindelijk een beetje productief geweest dus! De treinreis was heel mooi en bijzonder, in eerste instantie verandert het landschap niet veel, maar toen de zon eenmaal aan het ondergaan was resulteerde dat in zo’n mooi landschap. Heel erg gaaf, de uitgestrekte vlaktes met alleen maar sneeuw en ijs en dan een rode zon en wolken erboven. Eenmaal in Rovaniemi bleek dat mijn hotel wederom buiten het centrum lag en er wederom geen bus ging, dus heb ik maar een taxi genomen. Ik had namelijk geen zin om bij -15 weer te verdwalen en er lag zo veel sneeuw dat ik het niet echt zag zitten om zover te lopen met backpack. Ik sliep in een sporthotel, wat betekende dat de sportfaciliteiten fantastisch waren en ik had mijn eigen kamer met eigen badkamer. Zo fijn! ’s Avonds ben ik naar de stad gelopen om een hapje te eten (rendier burrito!) en ben ik met een zwitsers meisje naar een plek gegaan waar je het noorderlicht zou kunnen spotten. Het was echter nog vroeg op de avond en ik had al gezien dat de voorspelling niet zo goed was, dus na een uur zijn we terug naar het hotel gegaan. Zij was hier al een paar dagen en had nog geen Noorderlicht gezien, so far.
Mijn dag in Rovaniemi was wederom heel druk. Ik zat te twijfelen of ik een fancy excursie wilde doen, maar besefte me al snel dat huskys en sneeuwscooters niet aan mij besteed zijn en aangezien ik alleen ’s avonds tijd had en het weerbericht heel slecht was, besloot ik me de 140 euro te besparen en lekker zelf op pad te gaan. Mijn eerste stop was Santa Claus village, op de Arctische grens. Dit is de meest commerciële troep waar ik ooit geweest ben, maar ik ben nu wel in kerststemming. Er waren daar enorme kerstbomen en sneeuwpoppen, outlets waar je nog je laatste kerstinkopen kon doen en natuurlijk de lijn waar je de Arctische grens over steekt én je bij de kerstman op bezoek kan. Jong van geest wilde ik natuurlijk bij de kerstman op schoot. Helaas mocht je hier zelf geen foto’s van maken, je kon ze wel kopen voor 25 euro (je raadt het al, dit heb ik niet gedaan). Een vrouw verkleed als kerstelf kwam vertellen dat de kerstman klaar was voor mijn bezoek, waarna ik naar binnen mocht lopen, hij vroeg waar ik vandaan kwam, hij me in het Nederlands fijne kerst wenste, er werd een foto gemaakt en in 2 minuten stond ik weer buiten. Daarna ben ik naar Santa’s postkantoor gegaan, waar de brieven die kinderen naar de kerstman sturen worden bewaard. Hier lagen duizenden brieven die kinderen afgelopen jaar gestuurd hebben. Heel geinig en cute. Je kon zelf ook kaartjes sturen voor kerst, uiteraard kon ik me weer eens alleen de adressen van mijn ouders herinneren, dus pap, mam, jullie krijgen een kerstkaart met een échte Arctische postzegel en een échte Arctische stempel. Wauw. Excuses voor de niet zo diepe tekst, ik was mijn handschoenen vergeten en mijn handen waren zo koud dat ik nauwelijks kon schrijven. Het hele bezoek aan Santa claus village was gewoon niet echt de moeite waard, maar ik kan nu wel zeggen dat ik de arctic circle heb overgestoken ;).
Vervolgens heb ik me af laten zetten bij het Arktikum, een heel goed, interactief museum over Lapland en de poolcirkel. Het liet oa de gevolgen van de opwarming van de aarde zien, maar niet op een geitewollensokken manier, maar gewoon interessant. Ook kon je hier naar het noorderlicht op film kijken, was er een tentoonstelling over de Sami en tentoonstelling over de Arctische volkeren (ik begin me opeens af te vragen of arctisch wel een woord is?). Ik vond het heel interessant en ik heb veel geleerd wat ik nog niet wist. Mijn laatste stop van de dag was bij de meest noordelijke mc donalds ter wereld, wat ik natuurlijk niet kon overslaan. Nadat ik gegeten had, was ik in de volle overtuiging dat het rond 7 uur ’s avonds was en ben ik teruggegaan naar het hotel. Nu bleek maar weer wat 2.5 uur zonlicht per dag met je ritme doet.. Het bleek pas 5 uur te zijn en ik was dood, dood moe. Ik heb nog geprobeerd een paar baantjes te zwemmen, maar ben uiteindelijk mijn tas maar gaan inpakken en heb nog wat ondergoed en sokken gewassen.
Toevallig kreeg ik rond 8 uur een melding op facebook dat het perfecte noorderlicht omstandigheden waren. Het magnetisch veld was hoog en dus besloot ik om me warm aan te kleden en naar buiten te gaan. Het sneeuwde keihard en met behulp van een kaartje ben ik op zoek gegaan naar het uitzicht punt op de berg vlakbij het hotel. Op sommige punten stond ik tot mijn knieën in de sneeuw, maar ik was zo vastberaden om het noorderlicht te zien dat het me niks uitmaakte. Normaal ben ik nogal een schijterd in het donker, maar zelfde verhaal, ik moest en zou dat noorderlicht zien. Uiteindelijk ben ik drie keer verkeerd gelopen (een keer kwam ik zelfs gewoon weer langs het hotel..) maar na een uurtje had ik de top van de berg bereikt en was ik helemaal klaar om het noorderlicht te zien. Één puntje om van te leren: voortaan niet alleen de magnetische waarde checken, maar ook buienradar. Er hing zo’n dichte mist en het sneeuwde zo hard dat je nauwelijks een paar meter vooruit kon kijken. IJskoud, doorweekt van de sneeuw en hartstikke moe ben ik dus maar weer terug gegaan.
Nu zit ik, zoals eerder vermeld, in de trein weg van Lapland. Er komt een grote magnetische storm aan en de kans om vannacht het noorderlicht in Rovaniemi te zien is groot. Of ik heel hard baal? Ja, eigenlijk wel. Ik had er gezien de voorspellingen geen rekening meegehouden dat ik het noorderlicht zou zien, maar het stiekem wel gehoopt natuurlijk. Verder heb ik alle winterse omstandigheden meegemaakt, extreme kou, extreem veel sneeuw en extreem veel daglicht. Het zuiden van Finland is weer wat ‘normaler’, daar ga ik nu een klein weekje heen.
Liefs,
Ps. De meest gestelde vraag ging over hoe duur alcohol is. Voor een biertje (0.4L) betaal je gemiddeld zo’n 6 euro (voor zover ik de kaarten heb gezien). Dit is natuurlijk voor Nederlandse begrippen erg duur, maar wel weer vergelijkbaar met Denemarken. Andere boodschappen zijn gelukkig een stuk goedkoper dan in Denemarken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
