Vi ses Danmark!

Hoi allemaal,

Na 6 maanden Denemarken, is dit mijn laatste berichtje vanuit Aarhus. Het grootste deel van mijn spullen is al naar huis gestuurd en ook mijn tassen voor de laatste week (citytrip Malmö-Lund-Kopenhagen) zijn gepakt. De maanden zijn zo snel voorbij gevlogen, gisteren heb ik mijn foto’s uitgezocht om thuis te gaan printen en een fotoboek van te maken, en toen pas besefte ik hoe enorm ik het hier naar mijn zin heb gehad, hoe goed de Deense cultuur bij mij past en hoeveel ik gedaan heb. Een terugblik volgt nog even aan het einde, want de afgelopen twee weken is er natuurlijk ook genoeg gebeurd.

Vlak na kerst ben ik met een treinreis uit hel terug naar Aarhus gegaan. Het klonk heel ideaal, instappen in Arnhem, overstappen in Kolding (Denemarken) en uitstappen in Aarhus, maar in de realiteit kwam dit neer op 10 uur met een gezin met drie kleine kinderen in een piepkleine coupe zitten, ziek de trein uitstappen en overal kotsende zwervers in Kolding. Toch was het heel erg fijn om thuis te komen, want zo voelt Aarhus: ‘thuis’. De meeste van mijn vriendinnetjes zijn pas afgelopen week weer in Aarhus aangekomen omdat hun examens later zijn, waardoor ik tussen 29 december en 7 januari vrijwel al mijn tijd in de bibliotheek heb doorgebracht. Uiteraard hadden we ook nog een nieuwjaarsfeest, hiervoor was ik uitgenodigd door twee huisgenootjes van een van mijn vriendinnetjes. Zij gaven een diner voor hun vriendinnen, dus we waren met z’n 14en, heel gezellig. Een typische Deense Nieuwjaarsavond begint met het kijken naar de speech van de koningin. Gelukkig was deze in het Deens ondertitelt, waardoor ik hem goed kon volgen. De inhoud was ongeveer hetzelfde als de gemiddelde Beatrix speech, maar het was opvallend hoeveel foutjes en versprekingen de koningin maakte (het was dan ook live). Een ander opvallend punt was, dat álle meisjes een mooi zwart jurkje aan hadden en ik mijn rode Zara zomerjurkje, haha! Ik had beter moeten weten, na een half jaar in Denemarken moet je toch echt wel snappen dat de dresscode hier altijd zwart is!

Na de speech van de koningin begon het diner. We hadden allemaal heel lekkere dingen en ik was onder de indruk hoe goed het diner, de drankjes en de versiering geregeld was. Tussen de laatste gang en het hoofdgerecht in werd er een spel gedaan. Een soort hints met verschillende rondes. Dit was in het Deens dus moeilijk te volgen maar wel grappig om te zien. Om 12 uur werd ik de bank op getrokken en als je daar vanaf springt op het moment dat het 12 uur is spring je het nieuwe jaar in. Ook typisch Deens! Heel erg leuk om mee te maken en ik was heel blij met de uitnodiging, ik heb een leuke avond gehad, misschien wel een van de beste nieuw jaars avonden ooit!

Mijn tentamen begon op vrijdag 3 januari en zou tot en met 10 januari duren. We kregen een vraag en een artikel en aan de hand van die twee dingen moest je in een week een essay schrijven. Hoewel het even duurde voor ik de vraag snapte (het ging over Oost-Europa, precies het enige onderdeel van het curriculum waar ik weinig over wist) heb ik al mijn tijd in de bieb gespendeerd dat weekend om eruit te komen. Zoals de meeste van jullie echter wel weten, ben ik ziek geworden en heb ik van dinsdag t/m zaterdag in het ziekenhuis gelegen en heb ik daardoor mijn examen niet af kunnen maken. Een ziekenhuisopname leek de huisarts noodzakelijk in verband met de hoofdpijn en symptomen die ik al een paar dagen had en die opeens erger werden en dat was wel even schrikken: dat je denkt dat je naar de huisarts gaat om de medicijnen te checken die ze heeft voorgeschreven, maar ze meteen het ziekenhuis belt en je daar een half uur later ligt. Hoewel in het ziekenhuis liggen tijdens de examens en in het buitenland heel vervelend is, was gelukkig iedereen heel lief. Grote verschillen met ziekenhuizen in Nederland zijn denk ik wel dat je alleen voornamen van artsen en verpleegkundigen te horen krijgt, het eten veel beter is (al waren de porties echt huge en is er bijvoorbeeld absoluut geen vegetarische optie, tenzij je je vlees niet op eet) en dat co-assistenten als collegas worden voorgesteld ipv als studenten. Een veel informelere sfeer dus en ik vond het zelf heel fijn dat de verpleegkundigen goed engels konden en altijd wel even een praatje konden maken of konden helpen, want ik kan er nu heel luchtig over gaan doen en alsof het een weekje hotel was, maar dat was het niet en behalve dat ik me heel erg ziek voelde was ik ook heel bang. Gelukkig waren alle tests die ze gedaan hebben normaal en hoewel de dokter er even moeilijk bij keek kon ik wat hem betreft ook gewoon de reis gaan doen die op de planning stond vanaf de 13e. Helaas is dat uiteindelijk niet doorgegaan, omdat ik me nog steeds behoorlijk ziek voel, maar omdat ik hier nog maar zo kort ben leek het mijn huisarts het beste als ik terug naar Nederland zou gaan en ze daar verder zouden onderzoeken.

De afgelopen week was dus rustig en veel in bed liggen, al heb ik elke dag wel eventjes geprobeerd een wandelingetje te maken om de laatste foto’s van Aarhus te maken, de laatste spullen te kopen en in te pakken, een laatste keer langs de uni, een laatste keer naar de stad.. Alles had wel een laatste keer en het ‘moeilijkste’ laatste keer moment was het diner dat we vrijdag hadden met de vriendinnetjes die ik hier op mijn allereerste avond heb gemaakt. Ik ga ze zo missen en het is zo raar dat je niet weet of je elkaar nog weer ziet. Ik had in december ook al afscheid genomen van mijn studievriendinnen die na kerst niet terugkwamen, maar toen was mijn eigen vertrek nog zo ver dat ik het niet echt besefte. Omdat ik mijn kamer uit moet morgen en mijn vlucht naar Nederland pas de 27e gaat, ga ik toch nog een paar dagen een city trip maken met een paar vriendinnetjes, dus het is wel leuk om het met hun op die manier nog af te sluiten. Ik zie er wel een beetje tegenop, maar misschien is de afleiding ook wel even fijn en eerder naar Nederland is toch geen optie.

Een laatste woord... Ik heb hier de 6 mooiste maanden in mijn leven gehad. Ik heb geleerd om Deens te spreken, een Viking te zijn en van koud water én weer te houden. Ik ben verliefd geworden op deze stress vrije cultuur, Scandinavische mannen en floorball. Ik heb de mooiste plekken in Denemarken, Noorwegen, Zweden en Finland bezocht en ik ga sowieso terug. Maar boven alles heb ik zulke lieve, fijne vrienden hier gemaakt met wie ik veel gedeeld heb, gelachen, gereisd en natuurlijk gefeest en die mijn hele verblijf hier zo speciaal gemaakt hebben. Ik ga Denemarken zo ontzettend missen, dat ik niet uitsluit dat ik snel terugkom. Vooral heel leuk om te merken dat veel Denen tegen me zeiden dat ze merken dat ik me hier thuis voel en dat ze het idee hebben dat ik alles uit mijn uitwisseling gehaald heb. Ik ben zo veel van Denemarken gaan houden, dat ik dit nu met een brok in mijn keel schrijf, haha (okee en een klein traantje).

Liefs en tot snel in Nederland!!